Anne-Mie Van Kerckhoven (ook bekend als AMVK) is een kunstenaar van een bijzondere complexiteit. Ze is geboren in 1951 in Antwerpen, waar ze nog steeds woont en werkt. Sinds de jaren 1970 is ze actief als beeldend kunstenaar, grafisch ontwerper en performer. Ze is altijd een pionier geweest – een vrouwelijke, collaboratieve, bedachtzame voorloper in een door mannen gedomineerde, marktgerichte, visueel geobsedeerde kunstenwereld – en zou daarom als een kunstenaar voor de toekomst moeten worden beschouwd. De praktijk van AMVK is werkelijk interdisciplinair. 

M HKA wil Anne-Mie Van Kerckhoven voorstellen aan een breder publiek als een innovator van vormen en vertolker van stemmingen – als zuurstof van de hele samenleving. 

Anne-Mie Van Kerckhoven / AMVK

(c)image: AMVK
Stress = (proviand+politik) x (jugend+poison), 1981
Installatie , 250 x 60 cm
15 x paint on plexi, 5 x marker on leatherette, 5 x blueprints on paper

"De schilderijen worden als een vergelijking geïnstalleerd, met beelden van vrouwen die vijf verschillende concepten vertegenwoordigen. De concepten worden aan tekens voor toestanden van alledag gekoppeld, waarbij de woorden ervoor in Esperanto erbij komen te staan.

De installatie gaat over seks, nummers, tekens, tekst en recente ontwikkelingen in politiek, agricultuur en economie. Door ideeën naast elkaar te plaatsen probeer ik duidelijkheid te scheppen, voor anderen, maar ook voor mezelf. Om te begrijpen waarom ik dingen maak. De intentie is een brainstormende ingreep, visueel een veld van informatie en associatie op te roepen, om de realiteit los te koppelen van de plaats waar het bewustzijn niet aanwezig is. Sensibilisering is het, van het nu, en dit door overprikkeling teweeg gebracht, vertrouwend op de persoonlijke inhibitiegrens van elke toeschouwer apart. Door gebruik van tekens, woorden, talen, kleuren, materialen, onderlinge relatie van elementen."

− AMVK


Over de installatie in het Paleis voor Schone Kunsten, Brussel (BE), september 1981, 'Prijs Perspectieven 81':

"A.
Van het plafond, langs de muur, stelde ik 5 verhoudingen tussen begrippen voor:

  1. Op plexi-plaatjes (13,5 x 28 cm), sex, nummers. (acryl, stift) -transparant.
  2. Schilderijen op plexi-platen (pin-ups) aangevuld met één van de begrippen stress, proviand, ... -de rekensom kwam in het groot op de muur. (tape, acryl, stift).
  3. 5 plexi-plaatjes (zwart) en 5 fluorescerende lapjes plastic met de meest elementaire onderdelen van ‘leven’, onder de vorm van tekens en tekst in Duits en Esperanto.
  4. Op de grond 5 vellen blauwdruk, afgedrukt van zeer licht naar zeer donker (100 x 150 cm) met elk dezelfde 5 vaststellingen omtrent ontwikkeling van politiek, landbouw, economie. 
  5. Op de grond ook 5 witte kaartjes met elk 1 combinatie van stress, proviand, ...

B.
Zowel vertikaal als horizontaal waren deze elementen in serie te bekijken.

C.
Met zwarte elektrische draad verbond ik de verticale series elk verschillend, op zo’n manier dat de hele ruimte problematisch werd ingedeeld.

D.
Aan de andere zijde op de muur schreef ik verklarende teksten, die echter niet rechtstreeks in verband stonden met de series, maar dezelfde gedachtegang inhouden.

E.
Voor het publiek was er een informatieblad beschikbaar."


"De intentie is een brainstormende  ingreep te maken, visueel, een veld van informatie en associatie om de realiteit los te koppelen van de plaats waar het bewustzijn niet aanwezig is. Sensibilisering van het nu, door overprikkeling teweeg gebracht, vertrouwend op de persoonlijke inhibitie grens van elke toeschouwer apart. Dit door gebruik van tekens, woorden, talen, kleuren, materialen, onderlinge relatie van elementen." 

− AMVK