Anne-Mie Van Kerckhoven (ook bekend als AMVK) is een kunstenaar van een bijzondere complexiteit. Ze is geboren in 1951 in Antwerpen, waar ze nog steeds woont en werkt. Sinds de jaren 1970 is ze actief als beeldend kunstenaar, grafisch ontwerper en performer. Ze is altijd een pionier geweest – een vrouwelijke, collaboratieve, bedachtzame voorloper in een door mannen gedomineerde, marktgerichte, visueel geobsedeerde kunstenwereld – en zou daarom als een kunstenaar voor de toekomst moeten worden beschouwd. De praktijk van AMVK is werkelijk interdisciplinair. 

M HKA wil Anne-Mie Van Kerckhoven voorstellen aan een breder publiek als een innovator van vormen en vertolker van stemmingen – als zuurstof van de hele samenleving. 

AMVK - Fridericianum

(c)image: AMVK
Die Loreley, 1987-1990
, dimensions variable
paint and plexi on aluminium

"Die Loreley bestaat uit 54 portretten van kennissen, vrienden en familie die mij gedurende de periode tussen 1987 en 1990 spontaan thuis bezochten. Ik heb het toeval laten beslissen, heb alleen gevraagd om nog eens terug te komen, me twee uren van hun tijd te geven. Dat was de tijd die ik gemiddeld nodig had om het portret in twee sessies van 45 minuten te schilderen. Het natuurlijk licht in mijn studio was ook beperkt.

De kleur van de plexiglas-ondergrond bereidde ik voor per persoon. Ik begon met het wit van de ogen waarrond ik de rest van het gelaat vormde. Gedurende het schilderen moesten de mensen me recht in de ogen kijken. In chronologische volgorde gaf ik aan elk van de geportretteerden een deel van het gedicht Die Loreley, in de volgorde waarop ze mij bezochten. Per strofe zijn er negen mensen, het gedicht telt zes strofen.

De bedoeling was om een hoogwaardige foto-afdruk van elk portret aan de specifieke woorden te verbinden. De portretten zijn in dit project alleen maar de eerste stap geweest tot het uiteindelijke werk. Die tweede fase is wegens de te lange tijd om genoeg portretten te verzamelen op een gegeven moment gestopt. Het gedicht dat Heinrich Heine in de 19e eeuw schreef gaat over melancholie en onontkoombaarheid, het noodlot in zijn meest fatale vorm."

− AMVK