Belgisch Spleen
(c)image: AMVK
"Belgisch Spleen (naar Spleen de Paris van Charles Baudelaire) was in de eerste plaats een volgeschreven brepolsagenda voor kasinkomsten en -uitgaven. Op een gegeven moment heb ik een belgische winkeliersagenda opgevuld met gedachten en bedenkingen die ik tussen 1978 en 1992 opschreef. Ik classeerde de notities volgens de dag van het jaar, om te weten te komen of op bepaalde momenten in het jaar ook dezelfde soorten van onderwerpen en bedenkingen terugkwamen. Kwestie om uit te vinden of er achter al die chaos van af-en aanstormende gedachten een soort systeem zat. En of er evolutie inzit.
In Parbleu bracht ik met tweedehandsmateriaal en de hulp van standenbouwer Frank een structuur aan, waarvan de wanden 30cm boven de grond begonnen, waarin een deur op een gefixeerde kier stond. De stappen van iedereen die schuin binnenkwam werden versterkt en vervormd door een delay-apparaat dat ophing onder de rooster van de Parbleu-afvoerput, net na de inkom van de binnen-installatie.
De meeste tentoongestelde werken, bestaande uit teksten, verf, getekende beelden en monoprints, waren gemaakt op plastic borden en schalen afkomstig van het gesloten traiteursbedrijf van mijn ouders. Ook tafelbladen van de zaak, mijn vaders plexi designtafel en mijn houten kinderbureautje werden als dragers gebruikt. Mijn kinderstoeltje hing hoog tegen een wand. De meeste werken waren autobiografisch, in verschillende lagen van plexiglas en pvc gemaakt. Het geheel was een bezwering: "Savoir, Oser, Vouloir, Se Taire." Wat wil zeggen dat ge de dingen moet maken in plaats van er over te spreken. Het gaat vooral over de relatie die een stadsmens met zichzelf en de gedachten heeft en tot wat voor extremen dit kan leiden.
Op het kinderbureau, dat in de buiteninstallatie aan de muur hing, speelde mijn videofilm: "Alle Grond weg onder de Voeten. (bezwering van een verhuisdepressie)"."
− AMVK