AMVK - Anne-Mie Van Kerckhoven

    ENNL

    Anne-Mie Van Kerckhoven (ook bekend als AMVK) is een kunstenaar van een bijzondere complexiteit. Ze is geboren in 1951 in Antwerpen, waar ze nog steeds woont en werkt. Sinds de jaren 1970 is ze actief als beeldend kunstenaar, grafisch ontwerper en performer. Ze is altijd een pionier geweest – een vrouwelijke, collaboratieve, bedachtzame voorloper in een door mannen gedomineerde, marktgerichte, visueel geobsedeerde kunstenwereld – en zou daarom als een kunstenaar voor de toekomst moeten worden beschouwd. De praktijk van AMVK is werkelijk interdisciplinair. 

    M HKA wil Anne-Mie Van Kerckhoven voorstellen aan een breder publiek als een innovator van vormen en vertolker van stemmingen – als zuurstof van de hele samenleving. 

    Morele Herbewapening

    Terug
    (c)image: AMVK
    15 December - 15 March 1996
    Kunsthalle Lophem, Brugge

    "De toegangsdeur van de tentoonstellingsruimte is verdeeld in donker en licht: de keuze is aan u.

    Mijn concept was:  de Kunsthalle Lophem is een gigantische hoofd dat verdeeld is in twee delen; het onderbewustzijn en het bewustzijn. Achter het midden op de vloer zijn er 12 spiegels van plexiglas van 1 op 2 meter die er liggen als een soort ego, een bijzondere zelfreflectie.

    De installatie bestond uit een projectie op een groot scherm die computergeanimeerd was in tegenstelling tot de heldere zijde die gedeeltelijk bezet was door een ijzeren strook van 30 meter waarop er 96 magnetische platen van plexiglas en polystyreen lagen.

    De ijzeren strook van 30 meter is gemaakt uit 12 afzonderlijke ijzeren platen.

    Ik toon 96 afbeeldingen van vrouwen die allemaal uit mijn databank komen; ik heb ze onderling verbonden met woorden over de capaciteit van interne zelforganisatie, over thermodynamica, over de volgorde in systemen in een staat van onevenwicht, over connectionistische netwerken en over de vertegenwoordiging van concepten en associaties in het algemeen.

    De geassocieerde vrouwen 1. toonden hun borsten terwijl ze in de ogen van de kijker keken (36), 2. waren volledig naakt, met uitzondering van een riem (29), 3. stonden op het punt hun slipje uit te doen (15), 4. waren tegelijkertijd hun borsten en genitaliën aan het betasten (4), 5. waren in verschillende fases van naaktheid (9), 6. hadden hun jurk open zoals een vlinder (3). 

    Achter de spiegel zijn er 3 monitors op een zwart-witte vastgemaakte vloer (vrijmetselarij) die een dissectie zijn van een gesprek van een man over gemakkelijke manieren om geld te verdienen. Titel: “Il faut convaincre les investisseurs”, de eerste zin van de werkelijke discussie.

    De installatie is toegewijd aan Baubo, de obscene godin van het verleden, die door haar tepels heen kijkt, een gesprek voert met haar vulva, aan het dansen is op zo'n vuile manier dat alle melancholische en depressieve vrouwen weer vol van vreugde worden.

    Ik dacht: laten we een installatie maken om iedereen, mannen en vrouwen, opnieuw met vreugde te vullen en dit doen door veel zware woorden een nieuwe definitie te geven, waardoor de mensen een aangename, mentale massage krijgen.

    Wanneer u de ruimte verlaat, komt u voorbij een kleine tv-klok met een zwart-witte herinnering, een nabeeld van wat er getoond is in het donker."

    − AMVK

    Terug