Syzygy
(c)AMVK, 2019
In 2016-2018 reisde de retrospectieve tentoonstelling van Anne-Mie Van Kerckhoven van Museum Abteiberg in Mönchengladbach naar het Kunstverein in Hannover, het M HKA in Antwerpen en het Fridericianum in Kassel. Deze overzichtstentoonstelling stimuleerde Van Kerckhoven om een diepgaand onderzoek te starten naar de
overeenkomsten tussen het hoogtij van de mystiek in deze kontreien - rond 1300 - en de digitale revolutie die momenteel plaatsvindt.
De titel van de tentoonstelling, Syzygy, refereert aan een Oud-Grieks woord dat ‘verbinding’ of ‘samenkomst’maar ook ‘oppositie’ kan betekenen. De term duikt regelmatig op in de astronomie bij het beschrijven van bijzondere constellaties van hemellichamen, maar kan ook in metaforische en filosofische zin opgevat worden.
Voor Van Kerckhoven kan ‘syzygy’ eveneens de onontkoombare aantrekkingskracht tussen man en vrouw beschrijven: alhoewel beiden beseffen dat dualistische distincties op zichzelf betekenisloos zijn, blijft de afstand tussen twee wezens onoverbrugbaar. Dit idee wordt gethematiseerd in het werk Unweit von Dir (2017-2019). De titel vond Van Kerckhoven op een postkaart van Ludwig Wittgenstein aan zijn geliefde, waarbij hij zijn zomerverblijfplaats beschrijft als ‘on-ver’ in plaats van ‘dicht-bij’. Niet toevallig beeldt Unweit von Dir een bekend interieur af van de Oostenrijkse architect Adolf Loos die voor het Haus Wittgenstein nauw samenwerkte met Ludwig Wittgenstein. Naast Unweit von Dir vallen nog enkele werken op door hun gedeeltelijke abstractie: African Blonde, Bel Mij, Blank, Im Keller der Seele en Witchi Tai To. Ieder van deze werken was in eerste instantie figuratief en werd pas in een later stadium geabstraheerd. Volgens Van Kerckhoven toont de mens zijn onmacht bij het aanwenden van abstractie. Zo evolueerden de kunsten rond de periode van de Eerste Wereldoorlog in de richting van het abstracte en was het fenomeen al veel langer aanwezig bij natuurvolkeren, om bijvoorbeeld vat te krijgen op het geweld van de elementen. Ook de tot onderdanigheid gedwongen vrouw neemt haar toevlucht tot abstractie. Bel Mij (2017-2018) beeldt een half ontblote vrouw af die Van Kerckhoven vond in een erotisch magazine.Terwijl de titel naar een geveinsde eenzaamheid verwijst, verstoorde de kunstenaar het vrouwelijke naakt. Blank (2017-2018) is dan weer een zelfportret van de kunstenaar waarbij haar gezichtskenmerken onduidelijk
zijn geworden. ‘Blank’ kan in dit geval begrepen worden als synoniem voor kleurloos of onbeschreven en bijgevolg ook als een kritiek op de polariserende tegenstelling wit-zwart. Witchi Tai To (2018) toont een odalisk die Van Kerckhoven in toenemende mate abstraheerde volgens kleur en richting. De smachtende blik van de
Westerling naar de begeerlijke Oosterse vrouw wordt op deze manier in vraag gesteld. De titel verwijst naar het gelijknamige nummer van Jim Pepper uit 1969. Het lied is op zijn beurt gebaseerd op een traditioneel Peyotecult-gezang. Met Im Keller der Seele (2006-2019) ving Van Kerckhoven aan tijdens haar DAAD-residentie
in Berlijn. Drie dansers voeren een choreografie uit van Rudolf von Laban (1879-1958) in een Duits bos.
De vijf tekeningen op de bovenverdieping maken deel uit van de reeks Taferelen. De kunstenaar heeft deze tekeningen grotendeels met haar linkerhand gecreëerd vanwege een breuk in haar elleboog. Bij het opzoeken van de definitie tafereel kwam Van Kerckhoven tot de conclusie dat dit ook het menselijke portret omvat, wat haar een nieuwe vrijheid bood. Botticelli 1 en Botticelli 2 zijn gebaseerd op beroemde portretten van de gelijknamige Italiaanse schilder. Door het verfrommelen van het kalkeerpapier wordt er een bijzondere distortie gerealiseerd.
In de CINEMA installatie van Philip Metten wordt de film Medley 23 Feb. afgespeeld. Van Kerckhoven trad met haar noise band Club Moral (AMVK + DDV) op in Museum Fridericianum in Kassel op 23 februari 2019. Op basis van de visuals voor dat optreden maakte ze de animatiefilm Medley 23 Feb. In deze film figureren vijf personen die op deze dag geboren werden: Georg Friedrich Händel, Kazimir Malevich, Tom Wesselman, Susan Atkins en Johnny Winter.