Het Eigenaardige Leven der Dingen
(c)image: AMVK
het spektakel
biedt inzage
in verzamelzucht,
theatraliteit,
theoretisering,
liefde voor materialen
in het bijzonder
en voor de schepping
in het algemeen
zoals elke mens
apart
een melkweg kan zijn
zo is die er tegelijkertijd
het kleinste radertje van
(Anne-Mie Van Kerckhoven, dagboekfragment 5 april 2016)
Zeno X Gallery heeft het genoegen een nieuwe solotentoonstelling van Anne-Mie Van Kerckhoven (°1951, Antwerpen) voor te stellen. De tentoonstelling geeft uiting aan haar diverse praktijk en brengt tekeningen, werken op Plexiglas en kunstleder, en een wandtapijt samen.
De titel van de tentoonstelling – Het Eigenaardige Leven van de Dingen (The Strange Life of Things) – refereert naar het oorspronkelijk Franstalige boek ‘La Vie Etrange des Objets’ uit 1959. Dit boek, geschreven door de Franse academicus Maurice Rheims, vertelt de geschiedenis van het verzamelen. Bijwijlen is het een antropologisch onderzoek naar de oorsprong van verzamelzucht en naar de relatie die er bestaat tussen object en collectioneur. Verzamelen doet Van Kerckhoven zelf gepassioneerd. Al decennialang houdt ze tijdschriften met (soft)pornografische afbeeldingen bij die ze dan incorporeert in haar collages. Ook de boeken die ze verzamelt, krijgen vaak op een bepaalde manier een plek binnen haar oeuvre. Citaten uit boeken fungeren regelmatig als titels van haar werken of verschijnen als statements op tekeningen en andere werken.
Het beroemde boek ‘The Laws of Thought’ (1854) van de filosoof-mathematicus George Boole diende op zijn beurt als inspiratie voor Over voorstellingen, waar of vals. Deze reeks bestaat uit vier werken die ieder één theorie verbeelden uit de logica. Ook de reeks Cosmic Update, bestaande uit drie tekeningen, linkt iconische werken uit het Louvre aan citaten uit het gelijknamige boek over kosmologie en onzichtbare energieën. Van Kerckhoven reflecteert hierbij over de obsessieve zoektocht van wetenschappers naar concrete bewijzen voor dingen waarvan ze overtuigd zijn dat ze bestaan. Hierin ziet Van Kerckhoven ook een bijzondere parallel met haar eigen zoektocht; al creërend en werkend maakt ze stoffelijke ‘bewijzen’ voor dingen die ze emotioneel of fysiek aanvoelt maar zelf niet weet.
Van Vlasselaer is een uniek wandtapijt: Anne-Mie Van Kerckhoven ontwierp een digitale collage die in de traditionele Jacquardtechniek werd geweven. Julien Van Vlasselaer (1907-1982), die jarenlang een atelier voor monumentale kunsten aan de Koninklijke Academie van Antwerpen leidde, had een onderliggende invloed op de praktijk van Van Kerckhoven, hoewel ze nooit les bij hem volgde. Het interieur waarin de vrouwenfiguur zich bevindt, is dan ook afkomstig uit het documentatieboek dat Van Vlasselaer hanteerde bij zijn studenten.
De plexiglas-werken met vrouwenafbeeldingen uit de reeks 4 Stripteasers zijn gebaseerd op gescande, bewerkte bladspiegels uit een erotisch Frans tijdschrift uit 1953, getiteld ‘The Stripteaser’. Deze werken en hun titels zijn verbonden met de hoop en wanhoop van de jaren ‘70 die Van Kerckhoven als jongvolwassene door middel van films gestalte zag krijgen. Zelf heeft ze er steeds voor gekozen het defaitisme en nihilisme, waarvan een groot deel van de cultuur doorspekt was, aan te vechten.
Als een Swastika (Tibet) maakt deel uit van de serie Geheim (Perspectiefwissels), die werd gemaakt op kunstleder. Het werk verwijst naar een uitspraak uit de film ‘The Women’ (1939) waarbij een personage haar leven zonder man verheerlijkt: “Heaven knows it’s marvelous being able to spread out in bed like a swastika.” Anne-Mie Van Kerckhoven gelooft net als Karl Valentin (1882-1948) dat ieder ding een positieve, een negatieve maar ook een komische zijde heeft. De komische kant is voor haar onontbeerlijk omdat die ‘lichter maakt’ en het perspectief doet verschuiven.
(bron: Zeno X)
