Anne-Mie Van Kerckhoven (ook bekend als AMVK) is een kunstenaar van een bijzondere complexiteit. Ze is geboren in 1951 in Antwerpen, waar ze nog steeds woont en werkt. Sinds de jaren 1970 is ze actief als beeldend kunstenaar, grafisch ontwerper en performer. Ze is altijd een pionier geweest – een vrouwelijke, collaboratieve, bedachtzame voorloper in een door mannen gedomineerde, marktgerichte, visueel geobsedeerde kunstenwereld – en zou daarom als een kunstenaar voor de toekomst moeten worden beschouwd. De praktijk van AMVK is werkelijk interdisciplinair. 

M HKA wil Anne-Mie Van Kerckhoven voorstellen aan een breder publiek als een innovator van vormen en vertolker van stemmingen – als zuurstof van de hele samenleving. 

What Would I Do in Orbit?

(c)image: Peter Cox
18 March - 14 May 2017
Kunstverein Hannover, Hannover

Het vertrekpunt van het oeuvre van Anne-Mie Van Kerckhoven (*1951, woonachtig te Antwerpen) is het menselijke brein met zijn analytische en irrationele potentieel op het gebied van perceptie en kennis. Van Kerckhovens logica wordt constant tegengewerkt door absurditeit of mentale stoornissen en het analytische wordt samengevoegd met mystiek zonder dit te beschouwen als een contradictie. De tentoonstelling "What Would I Do in Orbit?" in het Kunstverein Hannover stelt de werken van in totaal veertig jaar tentoon van de kunstenares die oorspronkelijk een opleiding genoot als grafisch kunstenaar.

Van Kerckhoven begon zich al vroeg toe te spitsen op onderzoek op het gebied van kunstmatige intelligentie, waarbij visuele talen domineerden die beïnvloed werden door wetenschappelijke beeldvormende processen: diagrammen, grafische animaties en tekstafbeeldingsschema's. Al in de jaren '80 gebruikte ze digitale vormen op één lijn met analoge vormen van expressie en droeg ze de digitaal geconstrueerde werelden over naar de ruimte.    

De kunstenares gebruikt voornamelijk vrouwenlichamen als '’selfies’’ als hoofdpersonages in tekeningen, schilderijen, afdrukken en films. Wat karakteristiek is aan haar oeuvre, is haar biografisch begin in de tegencultuur van punk, feminisme en in het antiacademisme dat typisch is voor haar generatie die aan de ene kant een popesthetiek en aan de andere kant uiterst complexe contents voorbracht.

De tentoongestelde stukken die speciaal voor de tentoonstelling ontwikkeld zijn, verdelen de in totaal twaalf hoofdstukken.  De individuele hoofdstukken koppelen net zoals collages werken aan elkaar uit verschillende periodes die gecombineerd zijn op vlak van hun inhoud en geannoteerd zijn met associatieve teksten door de kunstenares. Ondanks de lineaire volgorde van de ruimten en de vermeende systematische scheiding heeft de algemene tentoonstelling zelf als doel een soort brein te zijn, waarin lateraal denken gemakkelijk is.

Items